Relationship between handedness and toothbrush-related cervical dental abrasion in left- and right-handed individuals

AbstractBackground/purposeCervical tooth abrasion is the loss of tooth material at the cementoenamel junction, and is usually related to faulty brushing habits. In this study, we attempted to evaluate the effects of handedness on tooth-brushing abrasion in terms of brushing habits in left- and right-handed adults.Materials and methodsIn total, 488 subjects participating in the study were divided into 2 groups according to hand preference (group I; left-handed and group II; right-handed), and were interviewed about their brushing habits, and their clinical oral conditions such as the plaque index (PI), gingival index (GI), and tooth wear index (TWI) were determined. Handedness was determined by a questionnaire that focused on handedness using the Turkish version of the Edinburgh Handedness Inventory.ResultsThis study showed that there were no statistically significant differences between groups I and II according to daily tooth-brushing habits, PI, or GI. Statistically significant differences were found between men and women according to the clinical oral scores and brushing habits (P<0.01). However, there were no statistically significant differences between the mean TWI scores of left- and right-handed groups (P=0.12). It was found that an increased frequency and longer duration of tooth-brushing significantly increased the TWI scores in both groups (P<0.01). It was also found that TWI scores were statistically higher in subjects who brushed horizontally rather than vertically (P<0.01). Correlations between clinical oral scores (TWI, PI, and GI) and brushing habits were statistically significant (P<0.01).ConclusionThe oral-hygiene performance of females was better than males. Brushing habits of patients were related to the severity of cervical wear. But no statistically significant relationship was found between hand preference and tooth-brushing abrasion in this study

Bayesian estimation of the transmissivity spatial structure from pumping test data

Estimating the statistical parameters (mean, variance, and integral scale) that define the spatial structure of the transmissivity or hydraulic conductivity fields is a fundamental step for the accurate prediction of subsurface flow and contaminant transport. In practice, the determination of the spatial structure is a challenge because of spatial heterogeneity and data scarcity. In this paper, we describe a novel approach that uses time drawdown data from multiple pumping tests to determine the transmissivity statistical spatial structure. The method builds on the pumping test interpretation procedure of Copty et al. (2011) (Continuous Derivation method, CD), which uses the time-drawdown data and its time derivative to estimate apparent transmissivity values as a function of radial distance from the pumping well. A Bayesian approach is then used to infer the statistical parameters of the transmissivity field by combining prior information about the parameters and the likelihood function expressed in terms of radially-dependent apparent transmissivities determined from pumping tests. A major advantage of the proposed Bayesian approach is that the likelihood function is readily determined from randomly generated multiple realizations of the transmissivity field, without the need to solve the groundwater flow equation. Applying the method to synthetically-generated pumping test data, we demonstrate that, through a relatively simple procedure, information on the spatial structure of the transmissivity may be inferred from pumping tests data. It is also shown that the prior parameter distribution has a significant influence on the estimation procedure, given the non-uniqueness of the estimation procedure. Results also indicate that the reliability of the estimated transmissivity statistical parameters increases with the number of available pumping tests.Peer ReviewedPostprint (author's final draft

Evaluation of resistance of Turkish bread wheat (Triticum aestivum) varieties to recently emerged Puccinia striiformis f. sp. tritici races

Using genetic diversity has made significant contribution to stripe rust resistance to improve wheat production. However, rapid evolution of the Puccinia striiformis f. sp. tritici (Pst), and emergence of virulent races can negatively affect the wheat genotypes with race-specific resistance gene(s). In this study, reactions of 130 bread wheat varieties, released from 1931 to 2014, were evaluated to recently emerged Pst races in Turkey, PSTr-6 and PSTr-23, at seedling and adult-plant stages. 65.4% and 67.7% of wheat varieties showed susceptible reaction to PSTr-6 and PSTr-23 at seedling stage, respectively. Moreover, coefficient of infection (CI) values generated by infection type (IT) and disease severity (DS) data demonstrated that PSTr-23 (59.78) was more virulent than PSTr-6 (57.93) at adult-plant stage. In addition to these, the presence of important yellow rust (Yr) genes in these varieties was investigated at molecular level. It was determined that the frequencies of three Yr genes, Yr5, Yr10 and Yr15, among these varieties were 1.5, 6.2 and 3.8%, respectively. However, none of them had Yr36 and only one variety had Yr5+Yr10 combination with frequency of 0.7%. In conclusion, most varieties have not these Yr genes and possess a moderately resistance/susceptible reaction to both races in general. © 2022 Elsevier Lt

COVID-19 in pediatric nephrology centers in Turkey

Background/aim: There is limited data on COVID-19 disease in children with kidney disease. We aimed to investigate the characteristics and prognosis of COVID-19 in pediatric nephrology patients in Turkey. Materials and methods: This was a national, multicenter, retrospective cohort study based on an online survey evaluating the data between 11th March 2020 and 11th March 2021 as an initial step of a detailed pediatric nephrology COVID-19 registry. Results: Two hundred and three patients (89 girls and 114 boys) were diagnosed with COVID-19. One-third of these patients (36.9%) were between 10–15 years old. Half of the patients were on kidney replacement therapy: kidney transplant (KTx) recipients (n = 56, 27.5%), patients receiving chronic hemodialysis (n = 33, 16.3%) and those on peritoneal dialysis (PD) (n = 18, 8.9%). Fifty-four (26.6%) children were asymptomatic. Eighty-two (40.3%) patients were hospitalized and 23 (28%) needed intensive care unit admission. Fifty-five percent of the patients were not treated, while the remaining was given favipiravir (20.7%), steroid (16.3%), and hydroxychloroquine (11.3%). Acute kidney injury developed in 19.5% of hospitalized patients. Five (2.4%) had MIS-C. Eighty-three percent of the patients were discharged without any apparent sequelae, while 7 (3.4%) died. One hundred and eight health care staff were infected during the study period. Conclusion: COVID-19 was most commonly seen in patients who underwent KTx and received HD. The combined immunosuppressive therapy and frequent exposure to the hospital setting may increase these patients’ susceptibility. Staff infections before vaccination era were alarming, various precautions should be taken for infection control, particularly optimal vaccination coverage

Lead İçinde Bırakılan Stiletin, Leadi ve Pacemaker Cebini Delerek Oluşturduğu Olağandışı Pacemaker Cep Enfeksiyonu.

Kalp pili ilişkili enfeksiyonlar, agresif önlemlere rağmen, implante edilebilir elektronik kardiyak cihazlarla ilişkili komplikasyonların yaklaşık %1'ini oluşturur. Biz vakamızda, lead içerisinde bırakılan stiletin, alışılmadık şekilde kırılarak ve ardından lead ve cebi delerek oluşturduğu pil yeri enfeksiyonu olgusunu sunduk.Koroner arter hastalığı, kronik böbrek hastalığı, iskemik kalp yetmezliği olan 85 yaşındaki hasta, pacemaker bölgesinden akıntı kızarıklık olması nedeni ile başvurduğu acil serviste değerlendirildi. Daha önce iskemik kardiyomiyopati nedeni ile dış merkezde CRT-D implante edilmiş hastanın öyküsünde, cihazın elective replacement indicator (ERI) uyarısı vermesi nedeni ile yaklaşık 3 ay önce tarafımızca batarya replasmanı öyküsü mevcuttu. Batarya replasmanından 1 ay sonra pil yeri bölgesinden bir tel çıktığı, sonra yavaş yavaş kızarıklık, akıntı meydana geldiği, yara yerinin iyileşmesi içi beklediği, geçmeyince başvurduğu öğrenildi. Muayenesinde pil bölgesinde sütur hattında yaklaşık 1 cm lik kısmın tamamen açıldığı, leadin kısmen dışarı çıktığı ve lead içerisinden ise yaklaşık 3 mm sert bir telin dışarı çıktığı izlendi (Resim 1-2). Yapılan ekokardiyografisinde ejeksiyon fraksiyonu %25, hafif derece mitral yetmezlik, sağ kalp boşluklarında pacemaker leadleri izlendi. Leadler üzerinde vejetasyon veya kitle görünümü izlenmedi. EKGsinde pace ritmi izlendi. Pil kontrolünde de pacing, empedans ve sens eşiklerinin normal olduğu izlendi. Hasta hospitalize edildi. Yara yeri ve kan kültürleri alındı. CRP 166mg/dL (0-5), beyaz küre sayısı 11300/mm3 olarak ölçüldü. Hastaya öncelikle ampirik iv olarak enfeksiyon hastalıkları önerisi ile amoksisilin 2*1000mg ve siprofloksasin 2*250mg iv olarak başlandı. Günlük yara yeri pansumanı yapıldı. 3. Gün enfeksiyon belirteçleri düşmeyince enfeksiyon hastalıkları önerisi ile piperasilin/tazobaktam 4*2,25gr başlandı. 2 hafta antibiyotik sonrası akıntının tamamen gerilediği, enfeksiyon belirteçlerinin tamamen gerilediği izlendi. Hasta kateter laboratuvarına alınarak pil yeri revizyonu yapıldı. Skopi eşliğinde değerlendirilen hastanın koroner sinüs leadi içerisinde, pil bataryasından lead ucuna kadar ilerleyen, fakat klavikular bölgede kırılarak leadi ve cebi rüptüre eden, stile olduğu düşünülen sert tel izlendi (Resim 3-4). Telin leadi delen proksimaldeki kısmı çekilerek dışarı çıkarıldı (Resim 5). Ardından distaldeki kısmın tamamen lead içerisinde kaldığı, dışarıyı erode edecek uç kısım bulunmadığı görüldüğünden, lead içerisinde bırakılmasına karar verildi. Ardından tekrar pil ölçümleri yapılarak cep bölgesi uygun şekilde kapatıldı. Takiplerinde intravenöz antibiyoterapisine devam edildi. Komplikasyon olmadan taburcu edildi.Bu vaka, lead içerisinde farklı amaçlarla bırakılan tellerin ilerleyen süreçte kırılarak ciddi komplikasyonlara yol açabileceğini, hatta pil yeri enfeksiyonlarında lead kırıklarının etyolojik sebepler olarak değerlendirilebileceğini vurgulamaktadır.</p

Alışılmadık Reel Sendromu Vakası: Pektoral Kası Pace Eden Kardiyak Pacemaker Disfonksiyonu.

Twiddler sendromunun başka bir formu olan Reel sendromu, kalp pili bataryasının enine ekseni üzerinde dönmesi ve ardından leadlerin sarılması nedeniyle oluşan nadir bir pacemaker disfonksiyonu nedenidir. Pacing kablosunun yerinden çıkmasına ve geri çekilmesine neden olur.Vakamızda Reel sendromu gelişen, sol ventrikül leadinin pektoral kası uyarması ile tespit edilen olguyu sunduk.Yaklaşık 10 ay önce iskemik kardiyomiyopati nedenli CRT-D implantasyonu yapılan hasta yaklaşık 3 gün önce evinin içini boyama amacıyla fırça kullanmış. Ardından sol pektoral kas bölgesinde, göğüs kasında sürekli kas seyirmesi şikayeti ile kardiyoloji polikliniğine başvurmuştur (Video 1). Öyküsünde koroner arter hastalığı, iskemik sistolik kalp yetmezliği, atriyal fibrilasyon ve hipertansiyon öyküsü mevcuttu. Kullandığı ilaçlar warfarin 1*5mg, spironolakton 1*50mg, metoprolol 1*50mg, amiodaron 1*200mg, trandolopril 1*2mg, digoksin 1*0,25mg, furosemid 1*40mg olarak izlendi. Yapılan ekokardiyografisinde, ejeksiyon fraksiyonu %25, 3. Derecede mitral yetersizlik, sağ kalp boşlukları içerisinde pacemaker leadleri izlendi. EKGsinde bazal ritim atriyal fibrilasyon, pace ritminde olduğu izlendi. Fizik muayenesinde sol klavikula altında, pacemaker bataryasının altındaki pektoral kasın düzenli ve ritmik olarak kasıldığı izlendi (Video 1). Yapılan pil kontrolünde sol ventrikül leadinde pace ve sens kaybı izlendi. Önce akciğer X-ray ile değerlendirilen hastaya skopi eşliğinde pacemaker leadlerinin kontrolü yapıldı. Yapılan skopide, sol ventrikül leadinin yerinden ayrıldığı, bataryanın çevresine dolanarak geri geldiği ve bu bölgede temas ettiği pektoral kası uyardığı görüldü (Video 2). Ardından lead revizyonu planlandı. Kateter laboratuvarına alınarak steril hazırlık ile pil yeri açıldı. Sol ventrikül leadi yerinden çıkarıldı ve tekrar ponksiyon ile koroner sinüse tekrar yerleştirildi (Video 3). Komplikasyonsuz olarak işlem sonlandırılarak hasta taburcu edildi.Bu vakada amacımız, pacemaker implantasyonu yapılan hastalarda kol manüplasyonlarının özellikle erken dönemde ciddi komplikasyonlara yol açabileceği, ayrıca pacemaker bölgesindeki ani düzenli kas pulsasyonlarında "Reel" sendromunun da etyolojik bir faktör olarak düşünülebileceğini göstermektir.</p

Perkütan Mitral Balon Valvüloplasti Esnasında Gelişen Mitral Kapak Üzerinde Trombüs Olgusu.

Romatizmal mitral darlığı olan hastalarda tercih edilen tedavi haline gelen perkütan mitral balon valvüloplasti (PMBV), aynı zamanda ciddi komplikasyonlara neden olabilir. Vakamızda perkütan mitral balon valvüloplasti esnasında mitral kapak üzerinde trombüs gelişen hastayı sunduk. 61 yaşında bayan hasta 3 aydır artan eforla nefes darlığı şikayeti ile hastaneye başvurdu. Fonksiyonel kapasitesi NYHA 2-3 olarak değerlendirildi. Öyküsünde romatizmal mitral kapak hastalığı nedeni ile yaklaşık 30 yıl önce açık cerrahi ile mitral kommisürotomi mevcuttu. EKG atriyal fibrilasyon, kalp hızı 80 olarak izlendi. Kullandığı ilaçlar apiksaban 2*5mg, furosemid 1*20mg, metoprolol 1*100mg olarak izlendi. Sebebi bilinmeyen şekilde 1 yıl önce warfarin kesildiği, apiksabana geçildiği öğrenildi. Ekokardiyografisinde ejeksiyon fraksiyonu %60, mitral kapakta romatizmal etkilenim, ciddi mitral darlık, mitral kapakta ortalama 12mmHg gradiyent, mitral kapak alanı planimetrik ve PHT ile 1,1cm2, sağ boşluklar normal, sistolik pulmoner arter basıncı 40mmHg olarak ölçüldü. Transözofageal ekokardiyografisinde (TEE) Wilkins skoru 8 puan olarak değerlendirildi, intrakardiyak trombüs izlenmedi (Resim 1 ve 2). Hastaya PMBV kararı alındı. İşlemden 24 saat önce apiksaban kesildi. Sağ femoral ven kateterizasyonu sonrası Brockenbrough iğnesi ile, floroskopi ve TEE eşliğinde septal ponksiyon yapıldı. Transseptal ponksiyondan hemen sonra 7500 ünite fraksiyone olmayan heparin iv olarak uygulandı. Önce 24mm ardından 26mm olacak şekilde Inoue Balon sistemi ile PMBV uygulandı. Kontrol TEE’de transmitral gradient 9/3 mmHg'ye gerilediği ve mitral kapak alanının 1.6 cm2'ye çıktığı görüldü. 1. derece mitral yetersizlik saptandı. Mitral kapak balonunun 2. kez şişirilmesinin hemen ardından TEE görüntülerinde mitral kapak üzerinde daha önce olmayan, mobil, 1,2*0,8cm boyutlarında trombüs veya vejetasyon izlenimi veren kitle izlendi (Resim 3 ve 4). Kapağın efektif açıldığı ve tekrar balon yapmanın komplikasyonu artıracağı düşünülerek işlem sonlandırıldı. Antikoagülan olarak günde iki kez 1 mg/kg (60mg) enoksaparin devam edildi. Ardından hastadan enfeksiyon markerleri gönderildi. CRP 12mg/dL (0-5), beyaz küre sayısı da 8800 olarak izlendi. Enfektif endokardit fizik muayene bulguları izlenmedi. Kan kültürleri enfektif endokardit protoloküne göre alındı. Ardından enfeksiyon hastalıkları ile görüşülerek ampirik antibiyoterapi başlandı. Takiplerinde komplikasyon gelişmediği izlendi. Günlük transtorasik ekokardiyografide kitlenin gerilediği, 10 günlük antibiyoterapi sonrası 10. günde kontrol TEE de kitlenin görünümünün kalmadığı izlendi (Resim 5 ve 6). Kan kültürlerinde üreme izlenmedi. Mevcut kanıtlarla hastadaki kitlenin trombüs düşünüldü. Warfarin başlandı. 15 gün sonra tekrar yapılan TEE sinde trombüs izlenmedi (Resim 7). Oral antikoagülan olarak warfarin ile takip edildi. Bu vaka PMBV yapılan hastalarda işlem sırasında ve gereğinde de sonrasında uygun antikoagülan tedavinin önemini vurgulamaktadır.</p

Rüptüre Olmamış Dev Sinüs Valsalva Anevrizması Olgusu.

Aort kapak anulusu ile sinotubüler bileşke arasında yer alan sinüs valsalvaların asıl işlevi, aort kapağı açıldığında sistol sırasında koroner arter ostiumunun tıkanmasını önlemektir. Sinus valsalva anevrizmaları ise sıklıkla aortik media ile anulus fibrozisinin birleşim bölgesinde elastik laminanın zayıflığı sonucu olarak ortaya çıkar rüptüre olmaları halinde ölümcül komplikasyonlara yol açabilir.Biz vakamızda olağandışı dev boyutlarda sinüs valsalva anevrizması olgusunu sunduk. 59 yaşında, kardiyak öyküsü olmayan erkek hasta, ilçe hastanesine akut göğüs ağrısı ile başvurmuştur. Elektrokardiyografisinde sağ dal bloğu morfolojisi mevcuttu ancak ST değişikliği yoktu. Laboratuvar incelemesinde kardiyak belirteçlerde troponin I değeri 115 ng/mL olarak hafif yükselme saptandı ve akut koroner sendrom ön tanısı ile sevk edilen hasta koroner yoğun bakım ünitemize yatırıldı. Yapılan ekokardiyografisinde ejeksiyon fraksiyonu %65 olarak izlendi, segmenter duvar hareket bozukluğu izlenmedi. Sağ boşluklar normal izlendi fakat 48x58 mm boyutlarında dev sağ sinüs Valsalva anevrizması saptandı. Total sinüs Valsalva boyutu 7.8 cm çapındaydı (Video 1-2-3). Ardından koroner anjiyografi yapıldı. Koroner arterleri normaldi ancak dev sağ sinüs Valsalva anevrizması saptandı (Video 4-5-6). Kontrastlı toraks tomografi ile dev sağ sinüs valsalva anevrizması gösterildi. Kalp cerrahisi ekibi ile konsülte edildi ve operasyon planlandı. Ancak hasta operasyonu kabul etmedi ve kendi isteği ile metoprolol ve ramipril tedavisi ile taburcu edildi.Bu vakada sinüs valsalva anevrizmalarının uzun süre asemptomatik ilerleyebildiklerini, ayrıca göğüs ağrısının etyolojik sebepleri arasında da değerlendirilebileceğini vurguladık.</p

Alışılmadık reel sendromu vakası: Pektoral kası pace eden kardiyak pacemaker disfonksiyonu

Twiddler sendromunun başka bir formu olan Reel sendromu, kalp pili bataryasının enine ekseni üzerinde dönmesi ve ardından leadlerin sarılması nedeniyle oluşan nadir bir pacemaker disfonksiyonu nedenidir. Pacing kablosunun yerinden çıkmasına ve geri çekilmesine neden olur.Vakamızda Reel sendromu gelişen, sol ventrikül leadinin pektoral kası uyarması ile tespit edilen olguyu sunduk.Yaklaşık 10 ay önce iskemik kardiyomiyopati nedenli CRT-D implantasyonu yapılan hasta yaklaşık 3 gün önce evinin içini boyama amacıyla fırça kullanmış. Ardından sol pektoral kas bölgesinde, göğüs kasında sürekli kas seyirmesi şikayeti ile kardiyoloji polikliniğine başvurmuştur (Video 1). Öyküsünde koroner arter hastalığı, iskemik sistolik kalp yetmezliği, atriyal fibrilasyon ve hipertansiyon öyküsü mevcuttu. Kullandığı ilaçlar warfarin 1*5mg, spironolakton 1*50mg, metoprolol 1*50mg, amiodaron 1*200mg, trandolopril 1*2mg, digoksin 1*0,25mg, furosemid 1*40mg olarak izlendi. Yapılan ekokardiyografisinde, ejeksiyon fraksiyonu %25, 3. Derecede mitral yetersizlik, sağ kalp boşlukları içerisinde pacemaker leadleri izlendi. EKGsinde bazal ritim atriyal fibrilasyon, pace ritminde olduğu izlendi. Fizik muayenesinde sol klavikula altında, pacemaker bataryasının altındaki pektoral kasın düzenli ve ritmik olarak kasıldığı izlendi (Video 1). Yapılan pil kontrolünde sol ventrikül leadinde pace ve sens kaybı izlendi. Önce akciğer X-ray ile değerlendirilen hastaya skopi eşliğinde pacemaker leadlerinin kontrolü yapıldı. Yapılan skopide, sol ventrikül leadinin yerinden ayrıldığı, bataryanın çevresine dolanarak geri geldiği ve bu bölgede temas ettiği pektoral kası uyardığı görüldü (Video 2). Ardından lead revizyonu planlandı. Kateter laboratuvarına alınarak steril hazırlık ile pil yeri açıldı. Sol ventrikül leadi yerinden çıkarıldı ve tekrar ponksiyon ile koroner sinüse tekrar yerleştirildi (Video 3). Komplikasyonsuz olarak işlem sonlandırılarak hasta taburcu edildi.Bu vakada amacımız, pacemaker implantasyonu yapılan hastalarda kol manüplasyonlarının özellikle erken dönemde ciddi komplikasyonlara yol açabileceği, ayrıca pacemaker bölgesindeki ani düzenli kas pulsasyonlarında "Reel" sendromunun da etyolojik bir faktör olarak düşünülebileceğini göstermektir.</p

The relationship of the hemoglobin to serum creatinine ratio with long-term mortality in patients with acute coronary syndrome: A retrospective study

Acute coronary syndrome (ACS) is an urgent clinical condition of cardiovascular diseases. The present study evaluated the predictive efficacy of the hemoglobin to serum creatinine ratio (Hgb/Cr) on long-term mortality in patients with ACS. The ratio, representing the proportion of the 2 values, is cheap, practical, and very easy to calculate at the bedside. Our study included 475 patients who were admitted to the coronary intensive care unit with a diagnosis of ACS and who underwent coronary angiography. The Hgb/Cr ratio was calculated by dividing the admission hemoglobin by the admission serum creatinine. All patient data were collected from the electronic hospital information system, patient files, and the hospital's archive. A comparison of the patients laboratory findings revealed that the Hgb/Cr ratios differed significantly between the survivor and non-survivor group [16.6 (7.7-49) vs 13.8 (4.91-32.8), respectively; P < .001]. A univariate Cox regression analysis showed that the Hgb/Cr ratio was statistically significant in predicting long-term mortality (0.836; 95% confidence interval [CI]: 0.781-0.895; P < .001). After adjusting the model by adding clinically and statistically significant variables, the Hgb/Cr ratio was still an independent predictor of long-term mortality (0.886; 95% CI: 0.815-0.963; P = .004). The Hgb/Cr ratio's discriminant ability was tested with an receiver operating characteristic curve analysis. The Hgb/Cr ratio's area under the curve value was 0.679 (95% CI: 0.609-0.750; P < .001). A survival analysis using the Kaplan-Meier curve of the 2 Hgb/Cr ratio groups (according to cutoff value) revealed that the low-Hgb/Cr group had a significantly higher mortality rate than high-Hgb/Cr group. The Hgb/Cr ratio was found to be an independent predictor of long-term mortality in ACS patients